σύνωρος

-η, -ο, Ν

(στον Ερωτόκρ.) αυτός που μόλις πριν από λίγο έγινε, πρόσφατος («το πράμα είναι σύνωρο, κι ακόμ' οι πονεμένοι είναι θλιμμένοι, σκοτεινοί και μαυροφορεμένοι»).

επίρρ...

σύνωρα Ν

1. ἔγκαιρα, επίκαιρα

2. ταυτόχρονα

3. πρόσφατα.

[ΕΤΥΜΟΛ. < συν-* + -ωρος (< ώρα), πρβλ. πάρ-ωρος].